Gedicht: "De Moard"
De vertaling luidt:
Lieflijk plaatsje, knus verscholen, ginds aan de Tjongerkant.
Dicht begroeid met blad en bloemen: wollegras en rus en andere plant.
Mooi omzoomd door boomgewas: eik en els en berkeboom,
Papekruid (http://kruiden.wikispaces.com/Paardebloem) en hondsroos zag men door elkaar hier staan.
Hulst , meidoorn, waterwilgen in het laaggelegen land
en bij vrijwel iedere plant, klom het warkruid omhoog.
Werkverschaffingsmannen kwamen en vernielden het stuk natuur.
Zonde is het, dubbel zonde: niets is van De Moord overgebleven.
Leaflik plakje, smûk forskule,
jinsen oan 'e Tsjongerkant.
Rju bigroeid met blêd en blommen:
moark en rusk en oare plant.
Moai omseame troch hwat beamgoud:
iik en els en bjirkebeam,
papekul en kantsjepôllen,
seach men troch elkoar hjir stean.
Hulzebeammen, hagedoarnen,
wetterwylgen yn it leech
en by amper eltse pôlle
twong de winselstrúk omheech.
Wurkforskaffingsmannen kamen
en fornielden it stik natûr.
Skande is it, dûbeld skande:
neat is fan De Moard mear oer.
Lieflijk plaatsje, knus verscholen, ginds aan de Tjongerkant.
Dicht begroeid met blad en bloemen: wollegras en rus en andere plant.
Mooi omzoomd door boomgewas: eik en els en berkeboom,
Papekruid (http://kruiden.wikispaces.com/Paardebloem) en hondsroos zag men door elkaar hier staan.
Hulst , meidoorn, waterwilgen in het laaggelegen land
en bij vrijwel iedere plant, klom het warkruid omhoog.
Werkverschaffingsmannen kwamen en vernielden het stuk natuur.
Zonde is het, dubbel zonde: niets is van De Moord overgebleven.
Leaflik plakje, smûk forskule,
jinsen oan 'e Tsjongerkant.
Rju bigroeid met blêd en blommen:
moark en rusk en oare plant.
Moai omseame troch hwat beamgoud:
iik en els en bjirkebeam,
papekul en kantsjepôllen,
seach men troch elkoar hjir stean.
Hulzebeammen, hagedoarnen,
wetterwylgen yn it leech
en by amper eltse pôlle
twong de winselstrúk omheech.
Wurkforskaffingsmannen kamen
en fornielden it stik natûr.
Skande is it, dûbeld skande:
neat is fan De Moard mear oer.
"Myn doarpke"
Elts hat in plakje op ierde
dat him boppe alles bynt.
Sa hâld ik fan in doarpke
dat min yn 'e easthoek fynt.
Der't ik as jonkje boarte
en djoeide dei oan dei.
Ik sil him nea forjitte:
dy âlde bûtewei.
Dy moaie jonge bosken;
ik strúnde d'r faeken roun.
Ik ha der mannich akster
en douwe aeien foun.
Dat grutte romme heidfjild;
ik dwaelde er hein en fier.
Ik ha der kouwe wachte,
myn wâldhoarn klonk moarns ier.
De alde Tsjonger kronkele
sa ienich moai troch 't fjild.
Hwat ha ik der in fiskjes
wol út it wetter tild.
Faek bokselen we nei de tsjerke,
myn broer gong dan ek mei.
Wy mochten klokkeliede.
Bartelds' Antsje joech ús frij
By master Dykstra ha wy
ús goeie lessen hawn.
Al wie syn bloed hwet hjit soms
hij hie in goed forstân.
In âlde grize skoalle
en mei in stiennen flier
en mei blaue pannen ditsen;
de reis wie soms to fier.
Wij lijden ek faek earmoede.
Hwant lyts wie heite lean.
en mannich stoere bodder
moast hjir om útens gean.
Twisken heide, bosk en boulân,
twisten finne, feart en wyk.
Wennet mannich warber boerke;
fan it bodzjen krom en bryk.
As ik soms troch 't heidfjild gean
op 't alde doarpke ta.
Ik kin 't my net yntinke;
ik wol it sa net ha.
De skoalle bruts min lang al ôf,
de bûtewei waerd wei.
De Tsjonger wreed forwrotten,
it heidfjild lân bynei.
'k Sil fan myn doarpke sjonge
en fan syn heidefjild.
It is myn leaflik plakje;
it giet my boppe jild.
Dat plakje bliuwt my dierber,
forjitte kin ik it nea.
It is myn berteplakje:
myn ynleaf Skuorregea.
Geart Jabiks