Geart Jabiks van den Berg
02-12-1886 (Schurega) tot 06-03-1954 (Oudehorne)
Geart Jabiks van den Berg groeide op in een tijd, waarin armoede hoogtij vierde.
Zelf schreef hij hierover het volgende: "Ik ben opgegroeid in alle ellende en armoede. Op een stenen vloer speelde ik met wat blokjes en stokjes. Het eten bestond uit een aardappel, een stuk roggebrood en bonen. Toch denk ik vaak met weemoed terug aan het hutje met een zolder van stro en een houten schoorsteen. Ik heb hier de eerste zes jaar van mijn leven gewoond en ach, men wist niet beter; wij waren gelukkig."
Al op zevenjarige leeftijd moest de kleine Geart werken van vijf uur 'morgens tot 's avonds laat. Zijn taak was de zorg voor het vee. Zo bracht Geart veel tijd door in deze omgeving en werd met hart en ziel een natuurmens.
Geart Jabiks is in zijn omgeving zeer bekend geworden door zijn gedichten, zijn enorme kennis van de natuur en zijn archeologische vondsten.
Geart Jabiks heeft zijn eigen levensverhaal opgeschreven. Hierin beschrijft hij onder andere de geschiedenis van zijn omgeving, over zijn jeugd, hoe hij de armoede heeft beleefd, diverse werkzaamheden (o.a. ook in Duitsland), brieven die hij tijdens de Eerste Wereldoorlog heeft geschreven, zijn verblijf in het Friesch Volkssanatorium in Appelscha, afgewisseld met sfeervolle en soms aangrijpende gedichten. Er zijn verschillende oude krantenberichten bewaard gebleven en vele authentieke foto's. En dan zijn daar natuurlijk zijn notities over alle historische en archeologische vondsten.
Geart Jabiks van den Berg wilde graag dat de historische gegevens en zijn liefde en respect voor de natuur doorgegeven zou worden. Daarom hield hij nauwkeurig aantekeningen bij over zijn vondsten en bevindingen. In zijn notities sprak hij de wens hij uit iemand na hem een boek zou schrijven over zijn (levens)werk. Deze wens wordt vervuld in het boek : Geart Jabiks (1886-1954), dichter, natuurmens en historicus.
Geart Jabiks van den Berg groeide op in een tijd, waarin armoede hoogtij vierde.
Zelf schreef hij hierover het volgende: "Ik ben opgegroeid in alle ellende en armoede. Op een stenen vloer speelde ik met wat blokjes en stokjes. Het eten bestond uit een aardappel, een stuk roggebrood en bonen. Toch denk ik vaak met weemoed terug aan het hutje met een zolder van stro en een houten schoorsteen. Ik heb hier de eerste zes jaar van mijn leven gewoond en ach, men wist niet beter; wij waren gelukkig."
Al op zevenjarige leeftijd moest de kleine Geart werken van vijf uur 'morgens tot 's avonds laat. Zijn taak was de zorg voor het vee. Zo bracht Geart veel tijd door in deze omgeving en werd met hart en ziel een natuurmens.
Geart Jabiks is in zijn omgeving zeer bekend geworden door zijn gedichten, zijn enorme kennis van de natuur en zijn archeologische vondsten.
Geart Jabiks heeft zijn eigen levensverhaal opgeschreven. Hierin beschrijft hij onder andere de geschiedenis van zijn omgeving, over zijn jeugd, hoe hij de armoede heeft beleefd, diverse werkzaamheden (o.a. ook in Duitsland), brieven die hij tijdens de Eerste Wereldoorlog heeft geschreven, zijn verblijf in het Friesch Volkssanatorium in Appelscha, afgewisseld met sfeervolle en soms aangrijpende gedichten. Er zijn verschillende oude krantenberichten bewaard gebleven en vele authentieke foto's. En dan zijn daar natuurlijk zijn notities over alle historische en archeologische vondsten.
Geart Jabiks van den Berg wilde graag dat de historische gegevens en zijn liefde en respect voor de natuur doorgegeven zou worden. Daarom hield hij nauwkeurig aantekeningen bij over zijn vondsten en bevindingen. In zijn notities sprak hij de wens hij uit iemand na hem een boek zou schrijven over zijn (levens)werk. Deze wens wordt vervuld in het boek : Geart Jabiks (1886-1954), dichter, natuurmens en historicus.